راهنمای سفر به تفلیس

تفلیس کجاست؟

شاید ندانید که تفلیس یا tblisi کجاست. تفلیس (tblisi)، پایتخت گرجستان و بزرگ‌ترین شهر این کشور است که در سواحل رودخانه کورا (کر) واقع شده و حدود 1.5 میلیون نفر جمعیت دارد. تفلیس به‌دلیل موقعیتش در تقاطع اروپا و آسیا و نزدیکی‌اش به جاده ابریشم، در طول تاریخ محل درگیری قدرت‌های مختلف جهانی بوده است. موقعیت تفلیس، آن را به یک مسیر ترانزیتی مهم برای پروژه‌های انرژی و تجارت تبدیل کرده است. تاریخ تفلیس در معماری آن منعکس شده که ترکیبی از ساختارهای قرون‌وسطایی، نئوکلاسیک، هنرهای زیبا، هنر نو، استالینی و مدرن است.

چرا به تفلیس سفر کنیم؟

شهر تفلیس، پایتخت گرجستان، از دیرباز به عروس شهرهای قفقاز شهرت داشته است. وجود پارک‌هایی بی‌نظیر و ‏رودخانه متکواری که از وسط شهر تفلیس عبور می‌کند، چشم‌اندازهای نابی در این شهر پدید آورده است. دریاچه‌هایی با ‏امکان شنا و قایق‌سواری در شهر تفلیس وجود دارند که گرجستانی‌ها به‌دلیل وسعت زیاد یکی از این دریاچه‌ها، آن‌ را دریا می‌نامند. پارک آبی و از ‏همه مهم‌تر مجسمه‌های هنری، تفلیس را به موزه‌ای روباز تبدیل کرده‌اند‎ .‎وجود همین جاذبه‌های کم‌نظیر باعث شده که سفر به تفلیس، رونق خوبی داشته باشد. به‌طور کلی، تفلیس یکی از زیباترین شهرهای گرجستان محسوب می‌شود که هم از نظر آب‌وهوایی و هم از نظر جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد.

تاریخچه تفلیس

طبق داده‌ها، شهر تفلیس برای اولین بار در اواسط قرن پنجم میلادی توسط پادشاه واختانگ گرگاسالی تأسیس شد. این پادشاه، هنگام شکار در این منطقه با چشمه‌های متعدد آب گرم مواجه شد و چنان تحت‌تأثیر آن‌ها قرار گرفت که دستور داد شهری جدید در این مکان بسازند. به‌این‌ترتیب، این شهر تفلیس نام‌گذاری شد که در زبان گرجی به‌معنای «مکان گرم» است. مانند بسیاری از شهرهای باستانی، سوابق باستان‌شناسی نشان می‌دهد که منطقه اطراف تفلیس قبل از تأسیس رسمی، توسط یک حاکم بزرگ مسکونی بوده است. بااین‌حال، به نظر می‌رسد که شاه واختانگ، شهرک موجود در آن زمان را تا حد زیادی گسترش داد و بعدها، پسرش آن را به‌عنوان پایتخت جدید پادشاهی‌اش انتخاب کرد.

تفلیس به‌دلیل موقعیت استراتژیکش در مسیرهای تجاری اصلی، به‌سرعت شروع به رشد و شکوفایی کرد؛ اما ثروت روبه‌رشد آن توجه خارج از کشور را جلب کرد و از اواخر قرن ششم تا پایان قرن یازدهم میلادی، شهر توسط مهاجمان خارجی فتح و غارت شد. ایرانی‌ها، بیزانسی‌ها، عرب‌ها، خزرها و ترک‌های سلجوقی همگی برای این پایتخت می‌جنگیدند. سرانجام، در سال 1122 میلادی، گرجی‌ها به رهبری پادشاه دیوید، گرد هم آمدند و تفلیس را پس گرفتند و عصر طلایی جدیدی را ساختند.

تفلیس به‌عنوان شهری بزرگ حتی بیش از قفقاز شهرت پیدا کرد. این دوران طلایی در قرن سیزدهم میلادی با آمدن مغول‌ها به‌طور ناگهانی به پایان رسید و تفلیس ابتدا توسط خوارزمشاهیان و سپس توسط خود مغول‌ها به‌صورت متوالی فتح و غارت شد. شهر، ویران شده بود؛ درحالی‌که گرجستان در تمام این مدت ظاهراً مستقل باقی ماند و پادشاهان گرجستان بی‌وقفه برای محافظت از پادشاهی خود جنگیدند. به‌تدریج آشکار شد که گرجستان به‌سادگی و به‌تنهایی نمی‌تواند به‌اندازه کافی از خود در برابر مهاجمان دفاع کند.

براساس معاهده 1783 گئورگیفسک، روسیه قول داد از خودمختاری گرجستان محافظت کند. تفلیس درحالی‌که دیگر پایتخت مستقلی نبود، شهری بسیار مهم باقی ماند و به مرکز اصلی اقتصادی، فرهنگی و اداری قفقاز روسیه تبدیل شد. جاده‌ها و راه‌آهن‌های جدیدی ساخته شد که تفلیس را به دیگر قسمت‌های امپراتوری روسیه متصل می‌کرد و شهر به‌سمت فرهنگ و معماری جدید و اروپایی‌تر رفت. در دوره شوروی، تفلیس به رشد خود ادامه داد؛ اما سقوط اتحاد جماهیر شوروی بار دیگر شهر را در یک دوره آشفتگی فروبرد؛ زیرا جنگ داخلی گرجستان شروع شد. کیفیت زندگی برای اغلب شهروندان به‌دلیل بیکاری کاهش یافت و بسیاری از زیرساخت‌های شهر از بین رفت. به‌هرحال، تفلیس امروزی حاصل فرازوفرودهای بسیار این شهر در طول تاریخ است.